Υπήρχαν και εθνικοί.

 

Το ότι η εκκλησία και η θρησκεία της με τίποτα δεν ήθελε την επανάσταση είναι ξεκάθαρο γεγονός για όσους έχουν διαβάσει αρκετά βιβλία, χωρίς χριστιανική προκατάληψη. 

Από την άλλη είναι φυσικά αλήθεια ότι το μεγαλύτερο μέρος των επαναστατημένων Ελλήνων ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι αφού αυτό μόνο γνώριζαν και πολέμησαν για την πίστη τους και για ένα ένδοξο παρελθόν που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν διότι πρόσφατα και απότομα ήρθαν σε επαφή μαζί του. 

Εδώ δεν μπορούν εύκολα, να το κατανοήσουν, οι υποτίθεται γραμματιζούμενοι του σήμερα και θα μπορούσαν οι τότε κατατρεγμένοι.  

Αυτό που θέλω να θέσω είναι ότι και εδώ φαίνεται ότι υπήρχαν εθνικοί στην επανάσταση, κρυμμένοι ή όχι από τον συν κατακτητή χριστιανισμό. 

Αυτό το «και» τι εννοεί; 

Δεν ήταν οι μετά το «και» και αυτό που λέει το πριν το «και»;  

Διαβάζουμε από το βιβλίο του Κ.Ν. ΣΑΘΑ, του 1869 «ΤΟΥΡΚΟΚΡΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ»

(εγώ έβαλα τα κεφαλαία στο και)

«Οι μάρτυρες της ορθοδόξου πίστεως «ΚΑΙ» οι αρειμάνιοι του εθνισμού πρόμαχοι εισίν οι δίδυμοι της Ελληνικής ελευθερίας αστέρες.»

Οι μάρτυρες της ορθόδοξης πίστης και οι γενναίοι υπερασπιστές του εθνισμού είναι τα δίδυμα άστρα της ελληνικής ελευθερίας.

Σίγουρα είναι μια εποχή μεγάλης ανάγκης για ομοψυχία και καλώς, σκεπτόμενος αυτό, κάνει ο Σάθας και λέει ότι είναι δίδυμα άστρα αλλά ο διαχωρισμός είναι ξεκάθαρος. 

Υπήρχαν και άλλοι, που δεν ήταν Ορθόδοξοι αλλά υπερ του εθνισμού όπως αναφέρει.