Καλύτερα να ξέρεις πως σε βλέπουν.

Σκεφτόμουν παλαιότερα ότι ίσως ήταν αρνητικό το γεγονός πως ξέφυγα από τον χριστιανικό χώρο και οδηγήθηκα στον ελληνικό σχετικά αργά, στα 30–35 μου· τελικά όμως αποδείχθηκε πλεονέκτημα. 

Έζησα ολόκληρη τη διαδικασία.

Θυμάμαι πώς αντιδρούσα εγώ όταν άκουγα κάτι σχετικό με την επανελλήνιση· πώς νιώθουν, δηλαδή, οι χριστιανοί σήμερα από αυτά που γράφω και γράφονται.

 Το ένιωθα ως κάτι ξένο· όσο κι αν εκείνοι μιλούσαν για τα ελληνικά και εγώ για τα χριστιανικά, είχα την αίσθηση ότι αυτοί μιλούσαν για κάτι αλλότριο και εγώ για κάτι οικείο, ελληνικό.

Γνωρίζω, λοιπόν, ότι όσα γράφω δεν είναι κάτι ξεκάθαρο για τα «νεοελληνικά» μάτια. Ούτε για εμένα ήταν.

Είμαι βέβαιος ότι για όλα υπάρχουν απαντήσεις στο μυαλό τους, όπως ακριβώς υπήρχαν και στο δικό μου. Ο νους δύσκολα σου επιτρέπει να παραδεχθείς ότι κάνεις λάθος.

Ακόμη και αν σου λένε ότι ο απέναντι λευκός τοίχος είναι λευκός, εσύ θα ακούς τη λέξη «λευκός» ως κάτι παράδοξο και θα έχεις έτοιμη την απάντηση ότι δεν είναι· και αυτή η απάντηση θα είναι απολύτως λογική για το μυαλό σου. Ο τοίχος θα συνεχίζει, για εσένα, να είναι μαύρος.

Αισθάνομαι τυχερός που το γνωρίζω, γιατί το έχω ζήσει. Νομίζω ότι οι Έλληνες εθνικοί που από μικρή ηλικία βρίσκονταν μακριά από τον χριστιανισμό δύσκολα μπορούν να το κατανοήσουν αυτό.

Είναι δύσκολο, σε επίπεδο αντίληψης, να νικήσεις συνήθειες που ελέγχουν εσένα, τους γονείς σου και τους παππούδες σου. Το γνωρίζω.

Με λίγα λόγια, θέλω να πω ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΦΕΛΗΣ· είμαι βέβαιος πως για όλα όσα γράφω υπάρχει μια «λογική» απάντηση και κατάρριψη των γραφομένων μου στο μυαλό των εν ύπνω συμπατριωτών μου διότι ξέρω τις απαντήσεις, τις έχω δώσει και εγώ παλιότερα. 

Χρειάζεται πολλή δουλειά για να αντιληφθείς το τόσο απλό και αυτονόητο: ότι ο λευκός τοίχος είναι λευκός. 

Πολύ δουλειά, και αυτό σχετίζεται τόσο με τη διάρκεια της κατήχησης όσο, κυρίως, με τη συνήθεια που μας ελέγχει και που η κατήχηση έχει δημιουργήσει.

Τελικά, είμαι τυχερός που νιώθω αυτό τον πόνο του δύσκολου αγώνα της Επανελλήνισης. 

Μεγάλος πόνος. 

Το πρώτο βήμα δεν είναι να καταλάβουμε πιο είναι αληθινό και πιο ψεύτικο. Ποια θρησκευτική θεωρία δηλαδή. 

Το πρώτο είναι να καταλάβουμε ποιο είναι Ελληνικό και ποιο προέρχεται από τον εβραϊσμό, ανεξάρτητα με το πιο θεωρούμε αληθινό και ποιο όχι. 

Αν ξεκαθαρίσει αυτό πρώτο στο μυαλό μας, όλα θα έρθουν μόνα τους μετά. 

Σε 2-5 χρόνια. 

Δεν αστειεύομαι με το 2-5 χρόνια. 

Μάλλον έγραψα λίγα.