Η θρησκεία του Ελληνα δεν διαχωρίζεται από την ελεύθερη έκφραση, φιλοσοφία και από οτιδήποτε άλλο Ελληνικό. Τίποτα δεν ισχύει από αυτά που μας λένε για αυτήν.

Διάβαζα τις Όρνιθες του Αριστοφάνη. 

Απλώς επιβεβαίωσα ξανά την σχέση της θρησκείας του Ελληνα με την ελευθερία του λόγου και την φιλοσοφία. Ότι τα πάντα για τον Ελληνα είναι θρησκεία και το ανάποδο.

Χαμηλώστε ταχύτητα διαβάσματος και προβληματιστείτε ευχάριστα από τα παρακάτω. 

Ενώ οι κωμωδίες στην ουσία ήταν μια θρησκευτική, λατρευτική πράξη, δηλαδή όπως έχει η Ορθοδοξία το διάβασμα του ευαγγελίου, την ίδια στιγμή υπήρχε μέσα στα κείμενα της κωμωδίας σατιρισμός της θρησκείας, της μυθολογίας, των θεών. 

Ενώ δηλαδή οι θεατρικές παραστάσεις, κωμωδίες, πραγματοποιούνταν μόνο προς τιμήν του θεού Διόνυσου, σε εορτασμούς του δηλαδή, την ίδια στιγμή μπορεί να σατίριζαν τους θεούς.

Δεν γίνονταν ποτέ θεατρικές παραστάσεις για διασκέδαση σε άσχετες μέρες του έτους. Πραγματοποιούνταν μόνο ως θρησκευτική, λατρευτική πράξη σε εορτασμούς του Διόνυσου. 

Κάτι αδιανόητο για τις βαριές, αφύσικες, μη ανθρώπινες μονοθεϊστικές θρησκείες.

Φανταστείτε την στιγμή που γίνεται μια θρησκευτική πράξη στην Ορθοδοξία, παράδειγμα, η διανομή της θείας κοινωνίας, να σατίριζε ένας ψάλτης κάτι από το Ευαγγέλιο. 

Και όμως στον Ελληνισμό αυτό γινόταν και μάλιστα θεωρούνταν και το ίδιο θρησκευτική, λατρευτική πράξη. 

Δείτε μερικά:

«Κι αν πάλι επιμένουν(οι θεοί) και ορμούν, φίμωτρο βάλτε τότε στην ψωλή τους να μην μπορούν πια...»

«Χίλιες φορές καλύτερα τα πουλιά παρά ο Δίας! Και βέβαια καλύτερα. Πρώτα πρώτα δεν θα χτίζουμε ναούς μαρμάρινους γιαυτά, ούτε χρυσένιες πόρτες,...»

«ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, ΟΡΝΙΘΕΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, σελ. 93,98,99»