Επίσης το Ιράν, η θρυλική Περσία, που είναι πλέον αιχμάλωτη του Ισλάμ, της αιρέσεως δηλαδή του Σιωνισμού, κατηγορεί τον Σιωνισμό ως Σιωνιστή.

Διαβάζουμε αυτές τις μέρες δηλώσεις του Ιράν: «σιωνιστικό καθεστώς», σιωνιστικό από εδώ, σιωνιστικό από την άλλη. 

Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; 

Κάποιους που από τη μια τα έχουν με τους Εβραίους και τη Σιών και από την άλλη κάθε Κυριακή στις εκκλησίες υμνούν και δοξάζουν την Σιών. Την αγία Σιών. 

Βρε πως χάνουν το νόημα οι λέξεις όταν τις ακούμε όπως θέλουμε ή σαν να μη τις ακούμε.

Εγώ πάντως, όπως και ο Βλάσης Ρασσιάς, θαυμάζω το Ισραήλ ως έθνος για την οργάνωση του, την ενότητα των μελών του και άλλα. Έχει καταφέρει πολλά. Μέχρι και οι αντίπαλοι του λατρεύουν την κοσμοαντίληψη του έθνους τους. 

Την παραπάνω πρόταση την παρεξηγούν βέβαια πολλοί , φυγόπονοι, και την καταλαβαίνουν όπως αυτοί θέλουν και μπορούν.  

Είναι άλλο θέμα το αν οι αιρέσεις του, έκανα σοβαρή ζημιά στον Ελληνισμό ή το ότι η κοσμοαντίληψη του είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή του έθνους μας. 

Μακάρι και οι Ελληνες να είχαν τέτοια ομόνοια και αγάπη για το έθνος τους. Δυστυχώς εμείς ακόμα ψάχνουμε να βρούμε την ταυτότητα μας.

Και την ταυτότητα μας θα την βρούμε μόνο όταν ελευθερωθούμε, θεσμικά τουλάχιστον, από την εδώ αίρεση του Σιωνισμού.