Ο Ελληνισμός δεν πέθανε την κλασική εποχή, ούτε ορίζει αποκλειστικά τον Ελληνισμό η κλασική εποχή.

Κυκλοφορεί πάλι στο διαδίκτυο, δικαίωμα τους, μεταξύ εθνικών, το τι είναι ή τι δεν είναι Ελληνικό, ειδικά για τον εορτασμό του Τριεσπέρου.  

Ο Βλάσης Ρασσιάς το είχε απαντήσει αυτό πολλές φορές αλλά θα το περιγράψω με δικά μου λόγια.

Δεν θα απαρνηθούμε τον Ελληνισμό αιώνων, που διαμορφώνονταν ανάλογα την εποχή του χωρίς να αλλάζει στην ουσία η βασική του κοσμοαντίληψη. 

Δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κατηχεί η Ορθοδοξία μέσω της παιδείας που ελέγχει. 

Ότι ο Ελληνισμός πέθανε στο τέλος της κλασικής εποχής. 

Δεν θα το δεχτούμε αυτό. Δεν θα το δεχτούμε διότι δεν είναι αλήθεια. Ο Ιουλαινός, ο Πλήθωνας δεν έπεσαν από τον ουρανό. Υπήρχαν παραδεδομένα όπου μετέφεραν. 

Ποιος πραγματικά είναι αυτός ο «βιαστικός» σήμερα, ευγενική τοποθέτηση, όπου είναι τόσο αλάνθαστος που μπορεί να καθίσει να γράψει παράδειγμα ένα βιβλίο σαν την Βίβλο όπου θα έχει τα σωστά πράγματα; 

Σωστά με τι; Με την κλασική εποχή; Ποια ακριβώς περίοδο της κλασικής εποχής; Σε ποιον τόπο; Σε ποια πόλη; 

Ώστε να κλειδώσουμε σε αυτή την εποχή και να λέμε «να το σωστό, να το λάθος».

Δηλαδή πράγματα που έκαναν οι Έλληνες στα Ελληνιστικά χρόνια, στα Ρωμαϊκά χρόνια; Ακόμα και στα χριστιανικά χρόνια(κρυφά);  

Πριν την κλασική εποχή; Στα ομηρικά; Στα Μινωικά; Τα χαρίζουμε κάπου;

Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δεν είναι δόγμα, ούτε ανασταίνει νεκρό(μόνο μεταφορικά μπορεί να ειπωθεί ως έτσι και όχι κυριολεκτικά). Αλίμονο αν δεχτούμε ότι πεθάναμε. 

Όπως αντιλήφθηκε ο Ιουλιανός χρειάζεται μια οργανωμένη αρχή, και ας έχει στη βάση της το άπειρο και την αλλαγή(πάντα υπήρχε αυτό στον Ελληνισμό), ώστε να βρίσκετε σταθερά επίσημα, νόμιμα, απέναντι από τον τοπικό μονοθεϊσμό. 

Και τα δύο πάντα. 

Την ελεύθερη έκφραση, όπως η παραπάνω για τη μη ελληνικότητα του Τριεσπέρου ή ότι εορτάζω ότι θέλω όποτε θέλω ΜΑΖΙ με την βασική μας κοσμοαντίληψη και το επίσημο σταθερό εορτολόγιο μας.

Η Ελληνική Εθνική θρησκεία ενώ δέχεται το δικαίωμα για το οτιδήποτε θα συνεχίζει να προσπαθεί να ανυψώνει την κατάσταση μέσω της φιλοσοφίας. Όπως ακριβώς και ο Ιουλιανός. 

Ενώ δέχεται παράδειγμα ως Ελληνα τον Ελληνα που νομίζει ότι οι θεοί είναι πρόσωπα και πετούν κεραυνούς, την ίδια στιγμή θα μεταδίδει ότι οι θεοί δεν είναι πρόσωπα, ούτε έχουν ανθρώπινες αδυναμίες και άλλα πολλά!