<<Tι είναι, αλήθεια, αυτό που μέσα μας θέλει «την αλήθεια»; — Σταματήσαμε πράγματι για πολύ καιρό μπροστά στο ερώτημα της καταγωγής αυτής της θέλησης— ώσπου σταματήσαμε τελικά εντελώς μπροστά σε ένα ακόμη πιο θεμελιώδες ερώτημα. Ρωτήσαμε για την αξία αυτής της θέλησης. Με την προϋπόθεση πως θέλουμε την αλήθεια: γιατί όχι την αναλήθεια;>>
Πραγματικά ένας βαθύς φιλοσοφικός προβληματισμός.
Τι είναι σημαντικότερο;
Το να αντιληφθούμε την αλήθεια;
Το να αντιληφθούμε <<αυτό>> που ρωτά μέσα μας για την αλήθεια;
Το γιατί μας ενδιαφέρει τόσο να μάθουμε την αλήθεια;
Μήπως δεν μπορεί να αντιληφθεί εντελώς την αλήθεια ο θνητός; Άρα μήπως η αναζήτηση της είναι συγχρόνως και αναζήτηση της αναλήθειας αφού δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε πλήρη διαχωρισμό ή μήπως όλα γύρω μας είναι μόνο κομμάτια της αλήθειας και δεν υπάρχει κάτι άλλο;
Μήπως το μόνο διαφορετικό είναι το πώς κοιτάμε την αλήθεια που είναι γύρω μας;
Μήπως η ιδιαίτερη θαυμαστή αυτή ματιά του Ελληνικού έθνους μέσω της δικιάς του κοσμοαντίληψης προσέφερε τόσα σε αυτόν τον πλανήτη και όχι επειδή γνώριζε την αλήθεια.
Μήπως αυτή η φιλική και όχι με τα φόβου επαφής του με το θείο, μας τα έδωσε όλα αυτά;
Μήπως η αναζήτηση της αλήθειας και όχι η πίστη της ανακάλυψης της αλήθειας, όπως πράττουν οι ξένες με τον ελληνισμό δογματικές αντιλήψεις, μας έδωσε όλα αυτά τα θαυμαστά; Μήπως για αυτό μισούν όλα τα δόγματα την φιλοσοφία;
Δεν υπάρχει το αναληθές θα συνέχιζα διότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από τους θεούς.
<<Κατά μια γενικότερη πλατωνική διατύπωση , η αλήθεια αποτελεί <<αλή-θείον>>, δηλαδή περιήγηση γύρω από το θείον με σκοπό την λεγόμενη <<ομοίωση>>. >>
Το τελευταίο είναι από το βιβλίο του Βλάση Ρασσιά
<<θύραθεν ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ>>
Η προσπάθεια ομοίωσης σημαίνει ότι ως έθνος έχουμε αντιληφθεί το συμπαντικό ένα. Όχι κάποιον έναν θεό μονάρχη, όπως μας λένε οι ξένοι, αλλά το ένα θείο που είμαστε όλοι μας. Θεοί και όλα όσα εμπεριέχονται σε αυτούς.
ΠΛΗΘΩΝ Τ. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας να είναι ευπρεπή.